Cé a bhí ina chónaí ar an dara pláinéad ach duine mórchúiseach!

- Ha, ha! Seo cuairteoir a dhéanfas iontas díom! arsa fear na

mórchúise nuair a chonaic sé uaidh an prionsa beag. Ar ndóigh,

dar le lucht mórchúise, ní hann do dhaoine eile ach chun iontas

a dhéanamh díobh féin.

- Dia duit, arsa an prionsa beag. Is ait an hata sin atá ort.

- Tá sé agam le bheith ag beannú do dhaoine, a d'fhreagair fear

na mórchúise. Le beannú dóibh nuair a thógann siad gáir mholta

dom. Faraor, ní thagann duine ar bith an bealach in am ar bith.

-Ó, an mar sin é? arsa an prionsa beag, mar níor thuig sé seo

ar chor ar bith.

- Buail do dhá bhois ar a chéile, is ea a chomhairligh fear na

mórchúise dó mar sin.

Bhuail an prionsa beag a dhá bhois ar a chéile, Bhain fear na

mórchúise de a hata, agus bheannaigh go béasach.

-Is fearr an spórt é seo ná an chuairt a thug mé aran rí, arsa an

prionsa beag leis féin. Agus thosaigh sé ag bualadh a dhá bhois ar

a chéile arís. Thosaigh fear na mórchúise ag baint an hata de féin

agus ag beannú arís.

Tar éis cúig bhomaite a chaitheamh ag gabháil dó, d'eirigh an

prionsa beag tuirseach den chluiche liosta úd:

- Cad é atá le déanamh, ar seisean, leis an hata a bhaint díot ar

fad?

- Cad is ciall le hiontas a dhéanamh díot:

Ach níor chuala fear na mórchúise é. Ní chluineann lucht

mórchúise aon rud ach gártha molta.

-An bhfuil tú ag déanamh iontais díom dáiríre? a d'fhiafraigh

sé den prionsa beag

- Cad is ciall le hiontas a dhéanamh díot?

Is ionann é agus a admháil gur mise an duine is breátha, is

fearr éadach, is saibhre agus is cliste atá ar an phláinéad seo.

- Ach níl ar an phláinéad ach tú féin!

- Déan an gar seo dom, Déan ionfas díom mar sin féin.>

- Is ionadh liom thú, arsa an prionsa beag, ag baint searradh

beag as a ghuaillí, ach cén fáth ar spéis leat an méid sin?

Agus d'imigh an prionsa beag leis.

Go deimhin féin, tá daoine fásta thar a bheith saoithiúil a bhí

sé ag rá leis féin le linn an turais.